Rodzina Świętego Józefa
"Jezus wrócił do Nazaretu i był im poddany.
Wzrastał w mądrości, w latach i w łasce
u Boga i u ludzi" (Łk 2, 51-52)
Rodzina Świętego Józefa jest wspólnotą monastyczną, powstałą we Francji, w liońskim środowisku akademickim, wyrosłą z doświadczenia Odnowy w Duchu Świętym. Za datę jej powstania przyjmuje się Święto Zesłania Ducha Świętego w 1990r. Jej założycielem jest Joseph-Maria Verlinde, filozof i teolog, wykładowca uniwersytecki, rekolekcjonista, specjalista w dziedzinie nowych prądów religijnych.
Rodzina Świętego Józefa jest duchową rodziną gromadzącą ochrzczonych wszystkich stanów życia, pragnących wzrastać w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi(Łk 2, 52)w jednej z trzech gałęzi:
- monastycznej męskiej (kapłani, bracia);
- monastycznej żeńskiej (siostry);
- świeckiej.
Wspólnota ta zrodziła się z przekonania, że mała droga "świętości w życiu codziennym" jest dostępna dla wszystkich, nawet dla najbardziej poranionych, gdyż to sam Bóg budzi pragnienie doskonałości w głębi ludzkiego serca. Jej członkowie starają się uczynić z ich codziennej egzystencji uwielbienie miłe Bogu.
Jako drogę dla życia monastycznego Rodzina Świętego Józefa wybrała regułę św. Benedykta, aby walcząc pod jej sztandarem formować szkołę służby Panu, a benedyktyńskie Ora et Labora nadaje rytm życiu wspólnotowemu. Codzienność mnichów i mniszek zakorzeniona jest w Eucharystii, w Adoracji Najświętszego Sakramentu oraz medytacji Słowa Bożego (Lectio Divina). Adoracyjny styl życia braci i sióstr Rodziny Świętego Józefa jest wyrazem ich powołania do kontemplacji Jezusa Chrystusa, jedynego Zbawiciela świata, ze spotkania którego czerpią oni inspirację do podejmowanej służby na rzecz cierpiących członków Mistycznego Ciała Chrystusa.
Bracia i siostry z gałęzi monastycznej mieszkają w klasztorach, zaś członkowie świeckiej gałęzi tworzą wspólnotę przymierza, zachowując autonomię swoich rodzin, pracując zawodowo i angażując się w życie i posługę wspólnoty zgodnie ze swoimi talentami i w miarę możliwości.
Rodzina Świętego Józefa obrała za swój wzór proste i ukryte życie Świętej Rodziny z Nazaretu, a jako swoja dewizę: In Simplicitate (w prostocie), by jak pierwsi chrześcijanie codziennie trwać jednomyślnie w świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmować posiłek z radością i prostotą serca (por. Dz 2, 46). Ożywiani przez jednego ducha i jedno serce (Dz 4, 32), żyjąc w atmosferze miłości, pokoju i wzajemnego zrozumienia, członkowie Rodziny Świętego Józefa pragną przekazać klimat Nazaretu, w którym trzy serca: Jezusa, Maryi i Józefa biją zgodnym rytmem Jedynej Miłości. Będąc w szkole Jezusa, poprzez bliskość Maryi i św. Józefa, doświadczają oni Macierzyństwa i Ojcostwa samego Boga oraz uczą się żyć jak bracia i siostry, pod spojrzeniem Jednego Ojca. Formowani w szkole św. Józefa w duchu dziecięctwa Bożego, w dyskrecji i pokorze rzemieślników pokoju, wzrastają w wierze, nadziei i miłości, ku pełnemu przeżywaniu łaski Chrztu Świętego, tak aby całe ich życie skoncentrowane było na Chrystusie
W poranionym świecie bracia i siostry z Rodziny św. Józefa głoszą Dobrą Nowinę o Bogu Ojcu, w którym wszyscy jesteśmy braćmi, i dają świadectwo o mocy Bożego Miłosierdzia, które uzdrawia zranione serca i leczy rany. Dlatego - podobnie jak w Nazarecie, w którym było miejsce dla każdego, kto stukał do pokornego domostwa Rodziny Świętej- tak i w tej wspólnocie, w rodzinnej atmosferze podejmowana jest służba ku pełni życia, na rzecz drugiego człowieka, stwarzając odpowiednie warunki do wewnętrznej integracji, prowadzącej ku dojrzałości osobowej, niezbędnej do zaangażowania się i podjęcia w życiu odpowiedzialnych decyzji.
Członkowie Rodziny Świętego Józefa mają świadomość, iż zostali odzyskani przez Miłość Jezusa i dlatego według słów Ewangelii: Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie (Mt 10, 8) pragną oni świadczyć o Miłosiernej Miłości Boga. Starają się czynnie zaangażować w "Nową Ewangelizację" poprzez różnego rodzaju sesje, rekolekcje oraz indywidualne prowadzenie, a także poprzez wykłady, publikacje, CD, strony internetowe.