Imię w Biblii to coś więcej niż tylko określenie osoby – objawia jej głęboką rzeczywistość i pozwala wejść w relację z nią. Otóż w Ewangelii Jezus wyraźnie się przedstawia jako objawienie Boga, swojego Ojca: „Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i ten, komu Syn zechce objawić” (Mt 11 ,27). Wynika z tego, że Jezus, „obraz Boga niewidzialnego” (por. Kol 1, 15) jest w całym tego słowa znaczeniu Imieniem Ojca; Tym, który nam Go objawia, pozwala nam Go poznać i wejść w relację z Nim: „Kiedy się modlicie, mówcie: «Ojcze»” (Łk 11, 2). Jezus sam podkreśla tę łączność pomiędzy Imieniem Ojca i Jego Osobą, prosząc: „Ojcze, wsław Twoje imię!" (J 12, 28), i następnie modląc się: „Ojcze, otocz swego Syna chwałą” (J 17, 1). Dlatego też święty Maksym Wyznawca nie waha się napisać w swoim Komentarzu do modlitwy Ojcze nasz: „Imię Boga Ojca, to Imię, które istnieje w samej swojej istocie, to Syn Jednorodzony”. Dlatego, gdy Jezus mówi do swego Ojca: „Objawiłem imię Twoje ludziom, których Mi dałeś ze świata” (J 17, 6), chce wyrazić, że poprzez to wszystko co powiedział i wypełnił, objawił nam czułe oblicze Ojca: „Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca” (J 14, 9). To właśnie dlatego Święty Piotr oznajmia przed Sanhedrynem: „I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni" (Dz 4, 12); ponieważ przez Niego i w Nim mamy dostęp do zbawienia, które Bóg nam ofiaruje. Podobnie, gdy apostołowie otrzymują moc wypędzania złych duchów w Imię Jezusa (por. Mk 16, 17) dysponują w Nim Bożą mocą Ojca, która w pełni spoczywa na Jednorodzonym Synu (por. J 17, 10).

Uświęcenie imienia Boga jest powracającym tematem u Proroka Ezechiela. Bóg odkupi swój lud, który będzie oddawał Mu cześć i „nie będzie już więcej kalał Jego świętego imienia” (por. Ez 20, 39). Wręcz przeciwnie – „wówczas Bóg okaże się w nim Świętym przed oczami narodów” (por. Ex 20, 41). A zatem to Bóg jest przedmiotem uświęcenia Imienia, lud natomiast jest narzędziem Jego działania: „chcę uświęcić wielkie imię moje, które zbezczeszczone jest pośród ludów, zbezczeszczone przez was pośród nich, i poznają ludy, że Ja jestem Pan - wyrocznia Pana Boga - gdy okażę się Świętym względem was przed ich oczami” (Ez 36, 23). Uświęcić Imię oznacza więc okazać świętość Boga po to, aby była ona znana wszystkim. Ale któż mógłby pozwolić poznać tajemnicę bożej świętości jeśli nie sam Bóg? Przywołajmy werset już cytowany: „Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i ten, komu Syn zechce objawić” (Mt 11, 27). Jednorodzony Syn Boga, który w pełni uczestniczy w Jego chwale, przyoblekł się w nasze ciało, aby ujawnić nam świętość Ojca, to znaczy objawić ją w Duchu Świętym: „z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali - łaskę po łasce. Podczas gdy Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział, Ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył” (J 1, 16-18). Jedynie Jezus, Syn Jednorodzony, może objawić świętość Boga, abyśmy mogli uświęcać Jego Imię, to znaczy uwielbiać Go: „prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie” (J 4, 23).

Fakt, że uznajemy świętość Jego Imienia nie dodaje Bogu chwały, ale uwielbienie przybliża nas do Niego, jednoczy nas z Jego życiem. Prawdą jest przecież, że poznanie Jego tajemnicy może się dokonać jedynie poprzez „stawanie się uczestnikami Boskiej natury” (por. 2 P 1, 4). A więc ostatecznie to przez całe nasze życie jesteśmy wezwani do uświęcania Imienia „ponad wszelkie imię” ( Fil 2, 10) – w które został wyposażony Chrystus – w posłuszeństwie Jego Słowu:„jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać” (J 14, 23). Taki właśnie jest zamysł Jezusa zapraszającego nas do modlitwy o to, aby Imię Boga Ojca uświęcało się w naszym życiu: „Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Pan, Bóg wasz!” (Kpł 19, 2). Świętość Boga nie zamyka Go więc w Jego niedostępnym majestacie, przeciwnie - skłania Go do wejścia w relację ze swoim stworzeniem czyniąc je w ten sposób uczestnikiem Jego chwały. Nasz Pan gorąco pragnie, abyśmy dzielili Jego synowskie życie w Duchu i doznali w ten sposób „radości, jakiej nikt nam nie zdoła odebrać” (por. J 15, 11; 16, 22). Świętość Boga objawi się w pełni dopiero wówczas, gdy wszystkie Jego dzieci przez Ducha miłosierdzia „zgromadzą się w jedno” (J 11, 52) i utworzą jedno Ciało – całe Ciało Chrystusa. Modlić się o uświęcenie Imienia Boga oznacza w konsekwencji nasze świadome oddanie się na służbę tej jedności, poprzez przeciwstawianie się wszelkim wykluczeniom.

W j. hebrajskim, to co jest wspólne dla całej listy, wymieniane jest na końcu wyliczenia; prawdopodobne jest zatem, że wyrażenie „jako w niebie tak i na ziemi” odnosi się do trzech pierwszych próśb: „święć się Imię Twoje, przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja”. Imię Boga jest niepodważalnie uświęcane w Niebie – widzenie Izajasza świadczy o nieustannej adoracji Aniołów wokół Jego tronu: „Ujrzałem Pana siedzącego na wysokim i wyniosłym tronie. Serafiny stały ponad Nim. I wołał jeden do drugiego: «Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów»” (Iz 6, 1-3). Apokalipsa zapowiada, że ostatecznie ta anielska adoracja rozciągnie się na całe stworzenie: „Cztery Zwierzęta nie mają spoczynku, mówiąc dniem i nocą: Święty, Święty, Święty, Pan Bóg wszechmogący, Który był i Który jest, i Który przychodzi. A ilekroć Zwierzęta oddadzą chwałę i cześć, i dziękczynienie Zasiadającemu na tronie, Żyjącemu na wieki wieków, upada dwudziestu czterech Starców przed Zasiadającym na tronie i oddaje pokłon Żyjącemu na wieki wieków, i rzuca przed tronem wieńce swe, mówiąc: «Godzien jesteś, Panie i Boże nasz, odebrać chwałę i cześć, i moc, boś Ty stworzył wszystko, a dzięki Twej woli istniało i zostało stworzone»" (Ap 4, 8-11). Jedynym sposobem przyśpieszenia ostatecznego przyjścia Królestwa naszego Boga jest wejść już teraz i na tej ziemi, w tę kosmiczną celebrację liturgiczną: „Przez Jezusa więc składajmy Bogu ofiarę czci ustawicznie, to jest owoc warg, które wyznają Jego imię” (Hbr 13, 15), ponieważ trzeba, „aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM - ku chwale Boga Ojca” (Fil 2, 10-11).

Święć się Imię Twoje,

niech zajaśnieje w nas poznanie Ciebie,

abyśmy poznali, jaka jest szerokość Twoich dobrodziejstw,

długość Twoich obietnic, wysokość majestatu i głębokość sądów.

(św. Franciszek z Asyżu)

Każdego miesiąca proponujemy duchowe rozważanie nad fragmentem Biblii odnoszącym się do życia braterskiego. Zachęcamy, abyście uczynili z tego słowa „lampę dla waszych stóp i światło na waszej ścieżce” podczas całego miesiąca. Grupy dzielenia duchowego spotykają się, by medytować to Słowo Życia. Jeśli jesteś zainteresowany, skontaktuj się z nami. Nasz adres: Saint Joseph de Mont-Rouge, 34480 PUIMISSON, Francja e-mail : s.faustine@fsj.fr